Na poczatku czerwca wyruszy do Pakistanu International Nanga Parbat Expedition 2013. Celem wyprawy jest wejście na jeden z bardziej wymagających ośmiotysięczników, leżący w pakistańskiej części Himalajów – szczyt Nanga Parbat (8125 m n.p.m.). Kierowniczką wyprawy będzie Ola Dzik.

Ekspedycja działać będzie od strony doliny Diamir. Podstawowy plan zakłada wejście najczęściej dziś wybieraną przez wspinaczy drogą, pokonaną po raz pierwszy w 1962 roku przez niemiecki zespół pod kierownictwem Toniego Kinshofera. Jeśli pozwolą warunki, być może część spośród uczestników podejmie także inne wyzwania.

Skład wyprawy tworzy dziewiętnaście osób z dziewięciu krajów: Azerbejdżanu, Bułgarii, Kanady, Litwy, Łotwy, Polski, Rosji, Serbii oraz Ukrainy.

Pierwszym zdobywcą Nanga Parbat był w 1953 r. Hermann Buhl, który dokonał wejścia flanką Rakhiot, bez tlenu, ostatnie 1300 metrów przewyższenia pokonując samotnie. Obecnie najczęściej wybierana przez ekspedycje, a zarazem statystycznie najbezpieczniejsza droga pokonana została w 1962 roku przez zespół niemiecki pod kierownictwem Toniego Kinshofera. Od strony doliny Diamir na szczyt Nanga Parbat wiedzie także kilka innych dróg, jak również kilka wariantów drogi Kinshofera.

Pierwszymi Polakami na szczycie byli w 1985 roku Zygmunt Heinrich, Jerzy Kukuczka oraz Sławomir Łobodziński. Nanga Parbat jak dotąd nie doczekała się zdobycia zimą. Letnich wejść odnotowano niespełna 300.

W tym samym czasie co wyprawa Oli Dzik, jako niezależny zespół na Nanga Parbat będą działać także Lech i Wojciech Flaczyńscy.

W ostatnich latach wspinam się z moim synem Wojtkiem. Taki duet rodzinny, Lech (64 lat) i Wojtek (39 lat). Ja wnoszę dużo większe doświadczenie górskie, Wojtek siłę napędową. Nasze ostatnie wspinaczki to Mc Kinley na Alasce i Mount Logan drogą East Ridge w Kanadzie w Górach Św. Eliasza – mówi dla Outdoor Magazynu Lech Flaczyński.

Nanga Parbat z wyrysowaną drogą Toniego Kinshofera (fot. Ola Dzik)

Wyprawa na Nangę będzie naszą pierwszą wyprawą na ośmiotysięcznik, stąd towarzyszą jej duże emocje. Wszystkie wyprawy – wspinaczkowe i spływy potężnymi rzekami na dalekiej północy (Yukon – 3.100 km, Kuskokwim – 1.200 km, Porcupine – ponad 2.000 km) – to wyprawy prywatne, rodzinne, bez sponsorów i całej tej otoczki medialnej. Tym razem dołączyliśmy w ostatniej chwili do wyprawy na Nangę Parbat, której kierownikiem jest Ola Dzik. Jest to wyprawa międzynarodowa, wiele małych ekip, głównie z Rosji i krajów ościennych dawnego ZSRR. W ramach tej luźnej grupy działać będziemy jako mały samodzielny zespół rodzinny, choć trudnym zapewne zadaniem kierowniczki będzie zgranie wyjść wspinaczkowych wielu małych zespołów, tak aby współpracowały, a nie przeszkadzały sobie nawzajem – dodaje.

Nanga Parbat położona jest w zachodniej części Himalajów Wysokich, na obszarze Kaszmiru w północno-wschodnim Pakistanie. Jest to olbrzymi masyw górski, zbudowany z prekambryjskich skał metamorficznych i krystalicznych. Od północy i zachodu otacza tę górę rzeka Indus; w kierunku północno-zachodnim szczyt oddalony jest od niej zaledwie o 25 km i wznosi się nad nią ponad 7000 m, przez co jest to największe względne wzniesienie na świecie.

Potężny, niezwykle skomplikowany masyw Nanga Parbat postrzegany jest jako olbrzymia, biegnąca łukiem grań, o długości prawie 26 km, liczonej od Szczytu Chongra (6889 m n.p.m.) na północnym wschodzie do Przełęczy Mazeno (5377 m n.p.m.) na południowym zachodzie. Najwyższą częścią góry jest śnieżno-lodowo-skalny trapezoid z wierzchołkiem głównym o wysokości 8126 m n.p.m. i drugim pod względem wysokości wierzchołkiem od strony północnej Północnym Ramieniem (8070 m n.p.m.). Na północnym zachodzie od Północnego Ramienia leży Przełęcz Bashin (7812 m n.p.m.).

***

Informacje o postępach wyprawy będzie można śledzić na stronach: ola-dzik.pl, www.facebook.com/NangaParbat2013 oraz lechflaczynski.wordpress.com.

Źródło: ola-dzik.pl oraz lechflaczynski.wordpress.com