Ukazał się album „Lhotse. In Memoriam Tadeusz Piotrowski”, w którym oprócz pięknych zdjęć znalazły się listy i dziennik Tadeusza Piotrowskiego pisany podczas wyprawy na Lhotse w 1974. Wyprawy, podczas której zginął Tadeusz Latałło.

W pięknie wydanym albumie, opracowanym przez Danutę Piotrowską, znalazły się listy i dziennik Tadeusza Piotrowskiego pisany podczas wyprawy na Lhotse w 1974.

Teksty Piotrowskiego uzupełniają dokumenty związane ze śmiercią Stanisława Latałły, o którą obwiniono Tadeusza Piotrowskiego (m.in. orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej PZA). Ta tragedia położyła się długim cieniem na jego himalajskiej karierze. Jerzy Kukuczka w swojej książce „Mój pionowy świat” tak skomentował wydarzenia, które rozegrały się po Lhotse:

Tadek Piotrowski był na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych najwybitniejszym polskim taternikiem, wielkim specjalistą od wejść zimowych, miał na swoim koncie liczne pierwsze przejścia w Tatrach, Alpach i górach Norwegii. Razem z Andrzejem Zawadą dokonali pierwszego zimowego wejścia na Noszak, co było niezwykle cenne, gdyż nikt przed nimi nie wszedł zimą na siedmiotysięczną górę. W roku 1974 uczestniczył w wyprawie na Lhotse, w której zginął Staszek Latałło.

Rzecz działa się w latach, kiedy zawsze musiał się znaleźć winny. Kierujący wyprawą Andrzej Zawada dał sobie jakby narzucić to myślenie, a stąd był już tylko krok od obciążenia winą za tę śmierć właśnie Tadka. Zrodziła się z tego zła fama, nieproporcjonalna do „winy ”, skończona tym, że Tadka wykluczono z klubu. Przez kilka lat zniknął z pola widzenia, funkcjonował jednak skutecznie w świadomości wielu ludzi jako autor kilku książek o górach, które w tym czasie napisał. Nie wspinał się, ale nie można go było skazać na wypuszczenie z ręki pióra. Pisał więc, a jego książki były dobrze przyjmowane przez licznych czytelników.

W tym starannie opracowanym i obszernym (314 stron) albumie znajdziemy wiele pięknych czarno-białych zdjęć autorstwa Tadeusza Piotrowskiego, Danuty Piotrowskiej i Bogdana Jankowskiego.

To już drugi tom serii poświęconej Tadeuszowi Piotrowskiemu. Rok temu ukazał się album  „K2. In Memoriam Tadeusz Piotrowski”. Oba tomy są dostępne w księgarni wspinanie.pl.

Wojciech Słowakiewicz/wspinanie.pl

***

Tadeusz Piotrowski

Tadeusz Piotrowski (1974/75)

Urodził się w 1940 roku w Kołkach na Wołyniu. Zginął 10 lipca 1986 roku na zboczach szczytu K2 w Karakorum. Taternik, alpinista, himalaista, fotografik, autor książek i różnorodnych publikacji o tematyce wspinaczkowej.

Wspinaczki w Tatrach rozpoczął w początku lat 60., w czasie studiów na Politechnice Szczecińskiej. Należał do ścisłej polskiej czołówki alpinistycznej, a kilka z jego osiągnięć zapisało się na trwałe w historii alpinizmu światowego. Największe osiągnięcia sportowe to:

W Tatrach

• nowe drogi od lata 1964 i zimy 1967 r.

W Alpach (Francja i Szwajcaria)

• 1967 – masyw Mont Blanc: Aiguille d’ Argenttiere, Le Courtes, Les Droites,
• 1970 – Jaloviec,
• 1971 – Mont Blanc, Wielki Filar Narożny I wejście zimowe drogą Bonatti-Gobi,
• 1971 – Dent d’Herens, Dent Blanche.

W górach Norwegii

• 1972 – I zimowe przejście filara Trollryggen, w masywie Trolltindane
• 1972 – I zimowe przejście drogi Fivaruta na Store Trolltind
• 1974 – I zimowe przejście drogi francuskiej na północnej ścianie Trollryggen,
• 1977 – II zimowe przejście drogi angielskiej, tzw. Rimmon Route na Trollveggen.

Osiągnięcia wyprawowe

• 1969 – I wejście na Pik Skalistyj (5621 m), oraz pierwsze wejścia na 5 innych dziewiczych szczytów, (Pamiro-Ałaj, Matcza)
• 1973 – wejście na Pik Komunizma w Pamirze (7483 m)
• 1973 – I zimowe wejście na Noszak (7492 m) w Hindukuszu Afgańskim ustanowienie w pionierskiej, zimowej wyprawie rekordu jakościowego i wysokościowego oraz otwarcie i zapoczątkowanie, nowej ery światowego himalaizmu zimowego, tj. polskiej heroicznej specjalności
• 1978 – I wejście wschodnią granią na Tirich Mir Wschodni (7692 m) Hindukusz,
• 1979 – II wejście na Rakaposhi (7788 m), Karakorum, Pakistan,
• 1980 – I wejście na Distaghil Sar East (7696 m), Yazghil Dome, Karakorum, Pakistan,
• 1982 – Nanga Parbat (8125 m), Himalaje Pakistanu, próba wytyczenia nowej drogi południowo-wschodnim filarem w ścianie Rupal do wysokości ok. 7950 m, w 3-osobowym zespole polsko-niemiecko szwajcarskim. Drogę tę doprowadził do szczytu zespół polsko-meksykański w 1985 r.,
• 1983 – I wejście zimowe na Api (7132 m), Himalaje, Nepal,
• 1985 – udział w polsko-meksykańskiej wyprawie mającej na celu południowo-wschodni filar Nanga Parbat,
• 1986 – K2 (8611 m) nową drogą środkiem południowej ściany, znaną dziś jako Polish Line.

Ponadto udział w wyprawach na Dunagiri (7066 m), Himalchuli (7893 m).

Za działalność alpinistyczną Tadeusz Piotrowski został czterokrotnie udekorowany najwyższym odznaczeniem sportowym w Polsce – Złotym Medalem „Za wybitne osiągnięcia sportowe”.

Publikacje książkowe:

• W burzy i mrozie. Wyd. „Iskry”, Warszawa 1977,
• Gdy krzepnie rtęć. Wyd. „Iskry”, Warszawa 1982,
• W Ścianie Trolli. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1984,
• W lodowym świecie Trolli. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1986,
• Słońce nad Tiricz Mirem. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1988,
• Viharban, fagyban. Wyd. „Gondolat”, Budapeszt 1988 (przekład na jęz. węgierski książki „W burzy i mrozie”),
• Naga Góra – Nanga Parbat. Wyd. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1990.

Źródło: tadeuszpiotrowski.danutapiotrowska.pl