Wanda Henisz-Kamińska (1918-2013)

Odeszła ostatnia z czołowych polskich taterniczek pokolenia międzywojennego. 5 maja 2013 w wieku 94 lat zmarła nestorka polskiego taternictwa, członek honorowy Klubu Wysokogórskiego Warszawa, Wanda Kamińska z domu Henisz.

Wanda Kamińska urodziła się 20 sierpnia 1918 roku w Zborówku koło Buska Zdroju w Świętokrzyskiem. W roku 1932 zamieszkała w Zakopanem i tam zaczęła poznawać Tatry. Początkowo uprawiała turystykę i narciarstwo, aż do grona taternickiej elity wprowadził ją Wawrzyniec Żuławski. Do Koła Zakopiańskiego Klubu Wysokogórskiego przyjęta została w styczniu 1936 roku, członkostwo zwyczajne uzyskała już po wojnie, jesienią 1945 roku.

Najczęściej wspinała się w towarzystwie Tadeusza Orłowskiego, ale jej partnerami byli również Zdzisław Dziędzielewicz, Stanisław Braun, Zofia Radwańska-Kuleszyna (Paryska), Marek Cybulski i Róża Drojecka.

Świetnie wspinała się w skale. Ma w dorobku przeszło 20 nowych dróg i wariantów. Do najbardziej znanych jej osiągnięć należą:

• XI wejście przez Śnieżną Dolinę na Wyżnią Lodową Przełęcz (1935, z Józefem Orenburgiem),
• I wejście Żlebem Drege’a na Granaty (1938, z Zofią Radwańską-Kuleszyną (-Paryską) i Tadeuszem Orłowskim),
• I przejście południowo-zachodniej grani Żabiej Lalki (1946, z Różą Drojecką, Zdzisławem Dziędzielewiczem i Tadeuszem Orłowskim),
• I wejście klasyczne południowo-wschodnim uskokiem Zadniego Mnicha (1946, z Małgorzatą Serini-Bulską i Tadeuszem Orłowskim),
• I wejście południowo-zachodnim żlebem na Białczańską Przełęcz Wyżnią (1946, z Tadeuszem Orłowskim),
• I przejście środka północnej ściany Żabiego Szczytu Wyżniego (1946, z Tadeuszem Orłowskim),
• III przejście lewego filara północno-wschodniej ściany Rumanowego Szczytu (1945, z Tadeuszem Orłowskim).

Jak pisał Józef Nyka w “Głosie Seniora” (08/2003):

Chodząc z Tadeuszem Orłowskim nie miała – jak mówi – wielu okazji do prowadzenia w skale, pierwszą na linie bywała natomiast w innych zespołach, np. jako towarzyszka dr (później prof.) Małgorzaty Serini-Bulskiej. Mimo obowiązków rodzinnych i zawodowych, wspinała się do ok. 1980 roku. Żywo interesuje się taternictwem i utrzymuje kontakty z ludźmi ze swego, i nie tylko swego pokolenia. 

Pogrzeb Wandy Henisz-Kamińskiej odbędzie się w poniedziałek 13 maja 2013 w Warszawie. Nabożeństwo żałobne rozpocznie się o godzinie 12 w kościele św. Karola Boromeusza, po czym nastąpi odprowadzenie do grobu rodzinnego na Starym Cmentarzu Powązkowskim.

***

Źródła:

Halina Ptakowska-Wyżanowicz, Od krynoliny do liny, Warszawa 1960

Józef Nyka, Głos Seniora, 08/2003

Wielka Encyklopedia Tatrzańska, s. 491

Janusz Kurczab

wspinanie.pl