Pomimo , że nie brakuje dzisiaj zwolenników tzw. mikro-przygód, a jednodniowe hikingi zyskują coraz większą popularność, kilkudniowe wyprawy z pełnym ekwipunkiem na plecach nie odeszły wcale do lamusa. Wręcz przeciwnie. Dla miłośników wielkich trekkingów tworzone są coraz to nowe szlaki i ich połączenia, a nowoczesne mapy, przewodniki i udogodnienia elektroniczne ułatwiają zaplanowanie takiej wędrówki nawet w najdalszych zakątkach świata.
Poniżej przedstawiamy 11 wyselekcjonowanych tras dla wędrowców. Od tygodniowych trekkingów po gigantyczne miesięczne mega-wyprawy. Od wysokich gór, przez lasy tropikalne, dorzecza i poszarpane wybrzeża, po urokliwe miasteczka Wielkiej Brytanii czy starożytne miasta gorącej Hiszpanii. Wybór jest olbrzymi jak świat. My przedstawiamy tylko kilka propozycji, które mogą być źródłem inspiracji i zachętą do wyruszenia w drogę. A droga nieraz jest długa i kręta.
Oto cała lista wyróżnionych szlaków:
- The Pennine Way, Anglia
- Tour du Mont Blanc, Alpy
- Walker’s Haute Route, Alpy
- The John Muir Trail, USA
- The Kokoda Track, Papua Nowa Gwinea
- Offa’s Dyke Path, Walia
- Torres del Paine, Chile
- The Alta Via 1, Włochy
- Camino de Santiago, Hiszpania
- The Kerry Way, Irlandia
- GR20, Korsyka
***
1. The Pennine Way, Anglia
Wycieczki piesze, trekkingi i eksploracje są mocno zakorzenione w naturze Brytyjczyków. Dlatego też, pomimo wysokiego poziomu urbanizacji terenów należących do Wielkiej Brytanii sieć szlaków na Wyspie jest bardzo gęsta. Wśród nich znajdziemy wiele szlaków o nieprzeciętnej długości i ciekawym przebiegu. Jednym z klasyków z pewnością jest szlak The Pennine Way.
Powstała ponad 50 lat temu trasa przebiega z południa na północ, od Edale położonego w Derbyshire Peak District aż do Kirk Yetholm tuż za granicą Szkocką. Wzgórza Pennine Hills, przez które przebiega, nazywane są często „kręgosłupem Anglii” ze względu na swoje ukształtowanie i położenie. Pennine Way o długości 429 km nie jest najdłuższym szlakiem (to miano przysługuje South West Coast Path – 1014 km) jednak przez wielu uznany jest za najtrudniejszy i najsłynniejszy szlak w Anglii.
Trasa Pennine przebiega przez malownicze zakątki, wzgórza, lasy i łąki. Na trasie istnieje wiele możliwości noclegowych: Bed & Breakfast, gospody, puby i farmy, należy jednak pamiętać o tym, że niektóre odcinki pomiędzy tymi miejscami mogą być bardzo długie i wymagające wielu godzin marszu. Szlak najlepiej przemierzać w okresie suchym, choć podczas tak długiej wędrówki w kraju słynnym z dżdżystej pogody spotkania z deszczem są nieuniknione.
Długość: 429 km
Orientacyjny czas: 16-19 dni
Najlepszy okres: cały rok
2. Tour du Mont Blanc, Alpy
Niewykluczone, że wędrówka tym szlakiem jest najlepszym, sposobem przyjrzenia się Mont Blanc (4810 m) bez faktycznego zdobywania jego szczytu. Pętla otaczająca masyw najwyższego szczytu Alp (i tej części Europy) liczy 168 kilometrów i prowadzi nieprzerwanie u jego podnóży. Wędrując Tour du Mont Blanc nie zapuszczamy się zbyt wysoko, do skalistych i kamienistych zboczy czy ośnieżonych szczytów. Wręcz przeciwnie, większość trasy biegnie soczystymi, kwiecistymi zboczami i dolinami alpejskimi.
Ten szlak polecany jest dla osób rozpoczynających swoją przygodę z trekkingami długodystansowymi, ze względu na relatywnie niskie trudności, niewielkie przewyższenia i bardzo dobrą bazę noclegową. Najlepsza pora na odwiedzenie tej trasy to miesiące letnie, jednak swoich sił można próbować tu również w innych miesiącach.
Długość: 168 km
Orientacyjny czas: 10-12 dni
Najlepszy okres: głównie miesiące letnie
3. Walker’s Haute Route, Alpy
Tej trasy nie trzeba przedstawiać. 180 kilometrów „high route” prowadzącego przez samo serce Alp od Chamonix do Zermatt. Trasa prowadzi przez słynny lodowiec Mont Durand i liczący 7,7 km lodowiec Otemma. Na trasie nie zabraknie spektakularnych widoków. Poczynając od ikon alpejskich takich jak Mont Blanc czy Matterhorn przez rozległe alpejskie doliny, a kończąc na pachnących żywicą starych lasach świerkowych.
Walker’s Hate Route jest dużo bardziej wymagająca niż przedstawiona powyżej Tour du Mont Blanc. Ten wytyczony pod koniec 19 wieku przez Angielski Klub Alpejski klasyk pokonuje niewiarygodną wprost na względnie krótkim odcinku sumę podejść: 12 000 metrów. Sugerowane miesiące dla tej wędrówki to lipiec, sierpień i wrzesień.
Długość: 180 km
Orientacyjny czas: 10-12 dni
Najlepszy okres: lipiec-wrzesień
4. The John Muir Trail, USA
Ten położony w Kalifornii mega szlak zaliczany jest do najpiękniejszych na świecie. Prowadzi przez pasmo Sierra Nevady z Yosemite na północy do Mt. Whitney na południu. Jego 338 km pokonywane zazwyczaj jest w tym właśnie kierunku. Rozpoczynając wędrówkę w najniższym punkcie i stopniowe zdobywanie wysokości sprawia, że przeważają podejścia. Równocześnie daje to czas na stopniową aklimatyzację organizmu. Nie jest to bez znaczenia jako, że większość trasy przebiega na wysokości wyższej niż 2400 m.
The John Muir Trail (JMT) prowadzi przez parki narodowe: Yosemite, Kings Canyon i Sequoia National Park oraz wiele innych odosobnionych i osobliwych zakątków tego dzikiego pasma. Suma wysokości zdobywanej podczas podejść wynosi 14 000 m, a szlak ma swój koniec, oraz punkt kulminacyjny na szczycie Mt. Whitney (4421 m).
Dla Europejczyków z pewnością sporym zaskoczeniem będą niespotykanie rozległe, dzikie panoramy oraz relatywnie mały ruch nawet w sezonie. A ten rozpoczyna się tu w lipcu i kończy we wrześniu. Jednak już w sierpniu można spodziewać się pierwszych opadów śniegu w wyższych partiach. Przejście JMT wymaga doskonałego przygotowania fizycznego, sprzętowego, a także zdobycia specjalnego pozwolenia.
Długość: 338 km
Orientacyjny czas: 21-28 dni
Najlepszy okres: lipiec-wrzesień
5. The Kokoda Track, Papua Nowa Gwinea
Ta egzotyczna dla nas trasa znana jest bardzo dobrze Australijczykom, dla których jest to miejsce najbardziej krwawej bitwy w ich dziejach. The Kokoda Track był najdalszym punktem inwazji Japonii podczas Drugiej Wojny Światowej. W tym miejscu Australia zatrzymała japońskie wojska nie dopuszczając do ataku na ich własne tereny.
Dzisiaj szlak ten pozostaje reliktem wojennym, ale także umożliwia eksplorację jednego z najbardziej dzikich zakątków świata. 96 kilometrów prowadzi przez samo serce lasów deszczowych o niesamowicie bujnej i niezakłóconej ręką człowieka florze i faunie. Pomimo niezbyt imponującej długości pokonanie Kokoda Track może wymagać skorzystania z pomocy miejscowych porterów, którzy pomagają wędrowcom przeżyć w wyjątkowo trudnym środowisku lasów tropikalnych.
Najlepszy okres do wędrówki tym szlakiem to sezon „suchy” trwający tutaj od kwietnia do września. Należy jednak pamiętać o specyfice tego klimatu. Dni są tu bardzo gorące i wilgotne, a noce zaskoczyć potrafią przenikliwym chłodem. Należy też pamiętać o tym, że wszystkie choroby i epidemie typowe dla tropikalnych obszarów są tu obecne. Na pokonanie całego szlaku najlepiej zarezerwować sobie około 10 dni. Można oczywiście pokonać go szybciej, np. w 3 dni – lecz czy w tak pięknym miejscu warto się śpieszyć?
Długość: 96 km
Orientacyjny czas: 3-10 dni
Najlepszy okres: kwiecień-wrzesień
Michał Gurgul
Drugą część artykułu znajdziecie – tutaj.