Ukazał się album „K2. In Memoriam Tadeusz Piotrowski”, w którym znalazły się listy i dziennik Tadeusza Piotrowskiego pisany podczas tragicznie zakończonej wyprawy na K2 w 1986 roku oraz jego piękne fotografie.
W międzynarodowej wyprawie na K2 pod kierownictwem prof. dr Karla Herrlighoffera udział wzięli m.in.: Jerzy Kukuczka, Tadeusz Piotrowski (Polska). 8 lipca 1986, ok. godz. 18.30, po 5 dniach wspinaczki Jerzy Kukuczka i Tadeusz Piotrowski stanęli na wierzchołku K2 po zdobyciu środka południowej ściany nową drogą (Polish Line, dotąd nie powtórzoną w całości).
Do ataku szczytowego po biwaku na wys. ok. 8200 m, gdzie skończył się gaz, w obawie przed zmrokiem ruszyli na lekko, bez śpiworów puchowych i namiotu. Podczas zejścia zwykłą drogą, na której niżej znajdują się obozy innych wypraw, w pogarszającej się pogodzie musieli jeszcze dwukrotnie biwakować, na wysokości ok. 8300 i 7900 m, mając do ochrony już tylko cienką płachtę biwakową, pozbawieni jedzenia i picia.
Niedługo po wyruszeniu z drugiego biwaku, wskutek awarii raków wspinaczkowych, na zalodzonym odcinku, tuż poniżej zwieńczenia Żebra Abruzzów, Tadeusz Piotrowski obsunął się wprost na partnera, który nie był w stanie go zatrzymać przed dalszym upadkiem, spadł w przepaść i zginął.
Album jest dostępny w księgarni wspinanie.pl.
Tadeusz Piotrowski
Urodził się w 1940 roku w Kołkach na Wołyniu. Zginął 10 lipca 1986 roku na zboczach szczytu K2 w Karakorum. Taternik, alpinista, himalaista, fotografik, autor książek i różnorodnych publikacji o tematyce wspinaczkowej.
Wspinaczki w Tatrach rozpoczął w początku lat 60., w czasie studiów na Politechnice Szczecińskiej. Należał do ścisłej polskiej czołówki alpinistycznej, a kilka z jego osiągnięć zapisało się na trwałe w historii alpinizmu światowego. Największe osiągnięcia sportowe to:
W Tatrach
- nowe drogi od lata 1964 i zimy 1967 r.
W Alpach (Francja i Szwajcaria)
- 1967 – masyw Mont Blanc: Aiguille d’ Argenttiere, Le Courtes, Les Droites,
- 1970 – Jaloviec,
- 1971 – Mont Blanc, Wielki Filar Narożny I wejście zimowe drogą Bonatti-Gobi,
- 1971 – Dent d’Herens, Dent Blanche.
W górach Norwegii
- 1972 – I zimowe przejście filara Trollryggen, w masywie Trolltindane
- 1972 – I zimowe przejście drogi Fivaruta na Store Trolltind
- 1974 – I zimowe przejście drogi francuskiej na północnej ścianie Trollryggen,
- 1977 – II zimowe przejście drogi angielskiej, tzw. Rimmon Route na Trollveggen.
Osiągnięcia wyprawowe
- 1969 – I wejście na Pik Skalistyj (5621 m), oraz pierwsze wejścia na 5 innych dziewiczych szczytów, (Pamiro-Ałaj, Matcza)
- 1973 – wejście na Pik Komunizma w Pamirze (7483 m)
- 1973 – I zimowe wejście na Noszak (7492 m) w Hindukuszu Afgańskim ustanowienie w pionierskiej, zimowej wyprawie rekordu jakościowego i wysokościowego oraz otwarcie i zapoczątkowanie, nowej ery światowego himalaizmu zimowego, tj. polskiej heroicznej specjalności
- 1978 – I wejście wschodnią granią na Tirich Mir Wschodni (7692 m) Hindukusz,
- 1979 – II wejście na Rakaposhi (7788 m), Karakorum, Pakistan,
- 1980 – I wejście na Distaghil Sar East (7696 m), Yazghil Dome, Karakorum, Pakistan,
- 1982 – Nanga Parbat (8125 m), Himalaje Pakistanu, próba wytyczenia nowej drogi południowo-wschodnim filarem w ścianie Rupal do wysokości ok. 7950 m, w 3-osobowym zespole polsko-niemiecko szwajcarskim. Drogę tę doprowadził do szczytu zespół polsko-meksykański w 1985 r.,
- 1983 – I wejście zimowe na Api (7132 m), Himalaje, Nepal,
- 1985 – udział w polsko-meksykańskiej wyprawie mającej na celu południowo-wschodni filar Nanga Parbat,
- 1986 – K2 (8611 m) nową drogą środkiem południowej ściany, znaną dziś jako Polish Line.
Ponadto udział w wyprawach na Dunagiri (7066 m), Himalchuli (7893 m).
Za działalność alpinistyczną Tadeusz Piotrowski został czterokrotnie udekorowany najwyższym odznaczeniem sportowym w Polsce – Złotym Medalem „Za wybitne osiągnięcia sportowe”.
Publikacje książkowe:
- W burzy i mrozie. Wyd. „Iskry”, Warszawa 1977,
- Gdy krzepnie rtęć. Wyd. „Iskry”, Warszawa 1982,
- W Ścianie Trolli. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1984,
- W lodowym świecie Trolli. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1986,
- Słońce nad Tiricz Mirem. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1988,
- Viharban, fagyban. Wyd. „Gondolat”, Budapeszt 1988 (przekład na jęz. węgierski książki „W burzy i mrozie”),
- Naga Góra – Nanga Parbat. Wyd. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1990.
Źródło: tadeuszpiotrowski.danutapiotrowska.pl