Dziś ukazała się ”Annapurna. Góra Kobiet”, książka Amerykańskiej alpinistki Arlene Blum. Jak pisze wydawca to „boleśnie szczera opowieść o pierwszej kobiecej wyprawie na cieszącą się złą sławą Annapurnę”.
W 1978 roku Arlene Blum zorganizowała i poprowadziła pierwszą kobiecą wyprawę na Annapurnę, wcześniej zdobytą tylko przez ośmiu himalaistów. Było to pionierskie przedsięwzięcie. Kobiety wywalczyły pozwolenie na wspinaczkę, zebrały 80 tysięcy dolarów, głównie ze sprzedaży koszulek z kultowym hasłem wyprawy „Annapurna. Miejsce kobiety jest na szczycie”, pokonały tysiące przeszkód i w 1978 roku Himalajska Ekspedycja Amerykanek wyruszyła do Katmandu.
W przedmowie do książki Arlene pisze:
W roku 1978 grupa trzynastu kobiet pojechała do Nepalu, by wspiąć się na Annapurnę, jedną z najtrudniejszych do zdobycia gór ziemi. Do tej pory na ośmiotysięczniki wspinali się tylko mężczyźni. Wiele osób – zresztą obojga płci – uważało, że kobietom po prostu brakuje sił, umiejętności i odwagi, czyli cech niezbędnych do takiej wspinaczki. Jednak pomimo burz, lawin, a nawet strajku Szerpów udało nam się wejść na pokryty lodem szczyt*. Wyprawa przeszła do historii jako pierwsza amerykańska i zarazem pierwsza kobieca ekspedycja na dziesiątą co do wysokości górę świata. Napisałam tę książkę, by opowiedzieć o tym, jak i dlaczego wspięłyśmy się na Annapurnę. Pragnę także sama, patrząc z perspektywy czasu, lepiej zrozumieć wyzwania, które podejmowałam wtedy jako liderka grupy.
W zapowiedzi książki czytamy: „To jedna z najinteligentniejszych książek na temat himalaizmu i fascynujący opis zarządzania grupą indywidualistek”. Książka znalazła się na liście magazynu „Fortune” – The 75 Smartest Business Books We Know, zaś „National Geographic Adventure Magazine” wybrał ją jako jedną ze 100 najlepszych przygodowych książek wszech czasów.
Arlene Blum (ur. 1945) – amerykańska alpinistka, feministka, pisarka, publicystka i naukowiec. Pisze na łamach „New York Timesa”, „Huffington Post” i „Science”.
* 15 października 1978 na szczyt Annapurna I (8091 m) wszedł zespół w składzie Věra Komárková, Irene Miller oraz Szerpowie Mingma Tsering i Chewang Ringjing. Niestety tragicznie zakończyła się wspinaczka drugiego zespołu szczytowego. Alison Chadwick-Onyszkiewicz (żona Janusza Onyszkiewicza) i Vera Watson zginęły po upadku na lodowym stoku blisko obozu V.
Przy okazji warto przypomnieć, że kilka lat wcześniej, 12 sierpnia 1975 roku, Halina Krüger-Syrokomska i Anna Okopińska weszły na Gasherbrum II (8034 m). Zostały w ten sposób pierwszymi kobietami, które stanęły w samodzielnym kobiecym zespole na szczycie ośmiotysięcznika. Wejście odbywało się w ramach „kobiecej” wyprawy, kierowana przez Wandę Rutkiewicz, więcej przeczytacie w tekście: Historia polskiego wspinania – Karakorum. Cz.I (lata 1969-1980).
***
Źródło: wspinanie.pl