Cykl spotkań poświęconych pierwszej zimowej wyprawie na K2

Zapraszamy na spotkanie poświęcone pierwszej zimowej wyprawie na K2. W programie projekcja filmu “Zimowa wyprawa na K2 1987-1988” (reż. Dariusz Załuski, Polska, 2017, 50 min) oraz rozmowa z uczestnikami wyprawy sprzed 30 lat. Spotkaniu towarzyszyć będzie promocja książki “K2 pierwsza zimowa wyprawa” Andrzeja Zawady, pokaz slajdów autorstwa Pawła Kubalskiego oraz wystawa archiwalnych zdjęć z wyprawy.

Przedsprzedaż biletów:

12 marca, Warszawa – tutaj,
13 marca, Wrocław – tutaj,
14 marca, Kraków – tutaj.

***

Spektakularny dokument odsłaniający kulisy pierwszego zimowego ataku na drugi szczyt Ziemi – K2. Darek Załuski wykorzystuje unikalne i niepublikowane dotąd ujęcia filmowe, archiwalne zdjęcia i nagrania dźwiękowe aby zrekonstruować losy międzynarodowej wyprawy kierowanej przez Andrzeja Zawadę. Wyprawa trwała aż 7 miesięcy. 700 tragarzy, 33 członków załogi, 15 wspinaczy. Próbują zmierzyć się z ekstremalnymi warunkami niedostępnego szczytu. Zimowe K2 to walka ze śmiertelnym zimnem, huraganowym wiatrem, nawałnicami śnieżnymi, odmrożeniami i skrajnym wyczerpaniem. Walka człowieka z naturą.

K2 – drugi szczyt Ziemi, niespełnione marzenie Andrzeja Zawady. Gdy nie powiodło się Polakom drugie wejście w 1976 r., Zawada od razu pomyślał o zimie. Drogą dyplomatyczną w 1982 r. uzyskał pozwolenie Pakistanu na rekonesans. Udowodnił, że pod K2 da się dojść zimą.

Po pięciu latach przygotowań, jeszcze jesienią 1987 r. 700 tragarzy wyruszyło w kierunku szczytu. Zima przychodzi jednak znacznie wcześniej niż zwykle i obfite opady śniegu zatrzymują karawanę. Wyprawę ratują helikoptery, którymi dostarczony do bazy zostaje niezbędny sprzęt i żywność. Warunki pogodowe pod K2 są bardzo ciężkie. Od 27 grudnia przez następne 80 dni pobytu w bazie jest łącznie 10 dni ładnej pogody.

Obóz I na wysokości 6100 m. w dniu 5 stycznia zakładają Berbeka, Pawlikowski, Wielicki i Tinker. Obóz II udaje się rozbić dopiero 29 stycznia (Cichy i Wielicki) na wysokości 6700 m. Obóz przetrwał zaledwie jedną noc. Namiot obciążony butlami tlenowymi i umocowany linami nie wytrzymuje naporu huraganowego wiatru. Kolejna trójka, która wyrusza w ścianę, tzn. Berbeka, Bergamon i Pawlikowski wraca do bazy z odmrożeniami. Do góry ruszają kolejne zespoły, ale “warunki były tak ciężkie, że w pewnym momencie po prostu nie miałem serca wysyłać do góry kolejnych zespołów…” – wyznaje Zawada. Jeszcze raz, 2 marca, Cichy i Wielicki atakują ścianę i po pokonaniu Czarnej Piramidy, zakładają na wysokości 7300 m. tymczasowy obóz III. Jest to najwyższy punkt jaki na wyprawie udało się osiągnąć.

Andrzej Zawada podsumowuje: „…Nie udało się wejść na K2. Ale nie mamy do siebie żalu, bo zrobiliśmy wszystko, na co nas było stać w tych nieludzkich warunkach.”

***