Właśnie ukazała się książka „Wracam z epoki kamiennej” autorstwa austriackiego alpinisty Heinricha Harrera, który zasłynął m.in. z pierwszego przejścia morderczej, północnej ściany Eigeru.

Harrer to jedna z wielkich postaci w historii alpinizmu. Jego wielka kariera wspinaczkowa rozpoczęła się, gdy w 1938 roku wspólnie z Andreasem Heckmairem, Fritzem Kasparkiem i Ludwigiem Vörgiem pokonali jako pierwsi sławną północną ścianę Eigeru. Historię zdobywania tej ściany opisał w książce „Biały pająk” (1961), ta pozycja weszła do kanonu literatury górskiej. Zaś jego „Siedem lat w Tybecie” (1954), relacja z ucieczki z obozu jenieckiego, weszła w nurt literatury popularnej i doczekała się nawet adaptacji filmowej. Heinrich Harrer zmarł w 2006 roku.

W książce „Wracam z epoki kamiennej” Harrer relacjonuje wyprawę alpinistyczno-naukową z 1962 roku na Nową Gwineę, o której mówił tak:

Przez trzydzieści lat nie mogłem się uwolnić od myśli, że na wielkiej tropikalnej wyspie pod samym równikiem wznoszą się lodowcowe góry.

Wyprawę na dziką i odległą Nową Gwineę uważał z najtrudniejszą ze wszystkich swoich ekspedycji. Zdobyto ponad trzydzieści szczytów, w tym najwyższy szczyt wyspy i całej Oceanii, słynną Piramidę Carstensza (Puncak Jaya).

Alpiniści przebyli niezliczone pasma górskie, bezdroża dolin i rwące rzeki, by dostać się do odległych i niezbadanych obszarów dżungli, gdzie żyły pierwotne plemiona Papuasów. Harrer był świadkiem ich okrutnych zwyczajów i owianego legendami, pracowitego pozyskiwania kamienia na siekiery.

Wyprawa Heinricha Harrera odbiła się szerokim echem w prasie światowej, ponieważ podczas zdobywania najwyższego szczytu Oceanii straconą z nią łączność i uznana została za zaginioną.

Książka, która ukazała się za sprawą wydawnictwa Stapis w serii Literatura górska na świecie, jest dostępna w księgarni wspinanie.pl.

źródło: wspinanie.pl