Extreme Group i Dom Kultury w Rybniku-Chwałowicach zapraszają do Klubu Miłośników Gór na spotkanie z Alkiem Lwowem.
Działalność comiesięcznych spotkań w ramach Klubu Miłośników Gór rozpoczniemy 24 października o godz. 18.00 od spotkania ze znanym polskim himalaistą, zdobywcą czterech ośmiotysięczników – Alkiem Lwowem, który opowie o zimowych wyprawach na Mount Everest, K2 i Broad Peak. Spotkania będą organizowane w Domu Kultury Chwałowice – Rybnik ul. 1 Maja 91B. Wstęp 8 zł.
Więcej informacji na stronie Domu Kultury w Rybniku-Chwałowicach.
Aleksander Lwow
Urodził się 18 września 1953 r. w Krakowie. Od 1956 r. mieszka we Wrocławiu, od 1989 na przemian we Wrocławiu i Konradowie. Wspina się od 1970 roku, zaczynając karierę w Sokolikach k. Jeleniej Góry w ramach szkolenia w Sekcji Grotołazów AKT. W 1971 r. został „członkiem sympatykiem” Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu, w 1972 r. „członkiem uczestnikiem”, a w 1975 r. „członkiem zwyczajnym” KW, pozostając w nim aż do momentu jego rozwiązania się w 1998 r. W latach 1999-2001 r. był członkiem Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. Później niezrzeszony. Od czerwca 2013 r. jest „członkiem honorowym” Polskiego Związku Alpinizmu.
W latach 1960-68 uczęszczał do SP nr 71 we Wrocławiu (pierwsza polska „Tysiąclatka”). W 1973 r. ukończył elitarne wrocławskie technikum Lotnicze Zakłady Naukowe z dyplomem „Technika mechanika osprzętu lotniczego”, rozpoczynając jednocześnie studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej, na kierunku Maszyny i Urządzenia Górnicze. W 1983 r. (po 10,5 latach studiów, przedłużonych o 5,5 roku z powodu aktywnej działalności alpinistycznej) obronił pracę dyplomową na temat „Wymagania wytrzymałościowe i technika asekuracji jako podstawowe problemy zastosowania lin alpinistycznych”, uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika.
W latach 1984-89 pracował w firmach robót wysokościowych „Taternik” i „Alpinar”. Od 1990 r. zarejestrowany jako rolnik prowadzący blisko 25-hektarowe gospodarstwo we wsi Konradów k. Lądka Zdroju. W latach 1999-2000 (15 miesięcy) pracował jako prezes zarządu spółki „Czarna Góra” S.A., budującej i eksploatującej wielki ośrodek narciarski w Siennej k. Stronia Śląskiego w Masywie Śnieżnika, na Ziemi Kłodzkiej. Obecnie w swoim wyuczonym zawodzie nie pracuje, zajmując się przede wszystkim pracą o charakterze dziennikarskim i wydawniczym.
W 1994 r. stworzył pierwszy w Polsce miesięcznik wspinaczkowy pt. GÓRY i ALPINIZM, który redagował i wydawał do 2005 r. publikując w sumie 98 numerów w ramach dziesięciu roczników. Czasopismo to (wydawane przez spółkę „Góry i Alpinizm” założoną wspólnie ze Stanisławem Hałą, przedsiębiorcą w branży outdoorowej z Nowego Tomyśla) upadło wskutek strat spowodowanych przez nierzetelnych kontrahentów i reklamodawców nie płacących rachunków.
W związku z wydawaniem czasopisma od 1995 r. – zawsze w ostatni weekend września – organizuje Spotkania Czytelników i Miłośników GiA, które odbywają się nadal. Uczestniczyło w nich od 50 do 550 osób. Jak dotąd odbyło się dziewiętnaście Spotkań: I Schr. Na Hali pod Śnieżnikiem/Śnieżnik (1995), II Schr. Strzecha Akademicka/Śnieżka (1996), III Szklarska Poręba/Szrenica (1997), IV Stronie Śląskie-Sienna/Czarna Góra (1998), V Świeradów Zdrój/Izerski Stóg (1999), VI Międzygórze/Śnieżnik (2000), VII Szklary k. Idzikowa/Igliczna (2001), VIII Głuchołazy/Kopa (2002), IX Głuchołazy/Biskupia Kopa (2003), X Schr. Na Hali pod Śnieżnikiem/Śnieżnik (2004), XI Lądek Zdrój/Trojan (2005), XII Konradów/Wilczyniec (2006), XIII Schr. Andrzejówka/Waligóra (2007), XIV Sokolec/Wlk. Sowa (2008), XV Schr. Dom Śląski/Śnieżka (2009), XVI Schr. Roztoka/Tatry (2010), XVII Schr. Pasterka/Szczeliniec Wielki (2011), XVIII Schr. Jagodna w Spalonej/Jagodna (2012) i XIX Schr. Szwajcarka/Sokolik Duży (2013).
Jest autorem licznych artykułów i notatek prasowych o tematyce alpinistycznej, pisanych od 1977 r. do dzienników (np. 120-odcinkowy cykl w Wieczorze Wrocławia) i czasopism, także zagranicznych. Wydał 2 książki wspomnieniowe „Wybrałem góry” (1990) i dwukrotnie wznawianą „Zwyciężyć znaczy przeżyć” (1994, 1999 – dodruk, 2001 – II Wydanie, III Wydanie ukaże się w listopadzie 2013) oraz – na bazie własnej pracy magisterskiej – podręcznik pt. „Liny alpinistyczne” (1991). W 1998 r. zebrał, opracował i wydał „Wielką Księgę Humoru Rysunkowego GiA”. Do kilku innych książek napisał wstępy lub rozdziały. W 2003 r. był wydawcą niemieckiej monografii „Western Karakoram” autorstwa Wolfganga Heichela (dla DAV) i wspomnieniowej książki Stanisława Worwy „Bliżej nieba”. W 2010 r. zredagował technicznie drugi tom monografii W. Heichela pt. „Central Karakoram”, a 2013 r. trzeci tom pt. „Monografia Nanga Parbat”.
Rozpoczynając swą karierę wspinaczkową w Rudawach Janowickich i w Karkonoszach (jako grotołaz – m.in. brał udział w 3-dniowym kopaniu tzw. Kolorado w Jaskini Czarnej, grudniu 1970 r.), bardzo szybko skoncentrował się wyłącznie na wspinaczce skalnej. W latach 1972-75 w Tatrach przeszedł szereg trudnych dróg latem i zimą, a do największych osiągnięć tamtego czasu należy m.in. V przejście drogi Drosta na Kazalnicy Mięguszowieckiej, I polskie przejście Czarnego Filara na zach. ścianie Łomnicy, I polskie przejście środkowej turni na Kołowym Szczycie, III przejście „Superdirettissimy” Kazalnicy Mięguszowieckiej i I przejście zimowe tej drogi, dokonane z Marianem Piekutowskim, a także tzw. „odhaczenia” fragmentów kilku dróg. W 1974 i 1975 r. był mistrzem Polski we wspinaczce na czas oraz uczestniczył w międzynarodowych zawodach wspinaczkowych w ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii i na Węgrzech. Na zawodach w Picundzie (ZSRR) w 1975 r. będących pierwszą międzynarodową imprezą tego typu na świecie, był najlepszym zawodnikiem zagranicznym. W latach 1975-79 wspinał się w Alpach (latem i zimą), Norwegii, Pamirze i Hindukuszu Afgańskim. Dwukrotnie był na Kaukazie (1981 i 1987). Wyprawa do Afganistanu (1977), w czasie której wspólnie z Krzysztofem Wielickim i Jerzym Pietkiewiczem dokonał pierwszego przejścia nową drogą lewego filara (3000 m wysokości) szczytu Kohe Szachaur 7116 m, a potem wejście na Pik Rewolucji (6954 m) z Januszem Skorkiem, Ludwikiem Wilczyńskim i Januszem Mączką w Pamirze (1978), były wstępem do jego kariery himalajskiej. W 1979 r. został uczestnikiem wyprawy Andrzeja Zawady, która w sezonie 1979/80 zdobyła po raz pierwszy w zimie najwyższy szczyt świata Mount Everest (8848 m).
W latach następnych uczestniczył w wielu ekspedycjach himalajskich, biorąc udział w zdobywaniu szczytów: K2 8611 m (dwa razy, w tym raz w zimie – 1982 i 1987/88), Dhaulagiri 8167 m (dwa razy – 1983 i solo 1985), Yalung Kang 8505 m (w zimie – 1988/89), Broad Peak 8047 m (w zimie – 1988) i Everest (dwa razy – 1986 i 1991). Zdobył cztery ośmiotysięczniki: Manaslu 8163 m (1984, z Krzysztofem Wielickim, nową drogą), Lhotse 8516 m (1986, z Tadeuszem Karolczakiem, w stylu alpejskim), Cho Oyu (1987, z Tadeuszem Karolczakiem, nową drogą w stylu alpejskim) i Gasherbrum II (1993, z Piotrem Snopczyńskim i Lary Hall’em z USA). Wśród gór niższych ma na koncie, pierwsze polskie i jak dotąd najszybsze w historii (7,5 godziny, samotnie – 1990) wejście na Pumori 7165 m. Jesienią 1991 roku zorganizował i kierował międzynarodową wyprawą na zachodnią grań Mount Everestu (Polish Jack Wolfskin Everest Expedition ’91).
Uczestniczył także w wyprawach na Latok III (1984 – wyprawa jeleniogórsko-wrocławska), Rakaposhi (1990), 2x na Diran (1991 – wyprawa amerykańska i 2004 – wyprawa pakistańska), Aconcagua (1995, 1997, 2007, 2008 i 2009 – był 6 razy na szczycie), Khan Tengri (2000) i Mt McKinley (2005). Łącznie 22 razy wchodził na szczyty przekraczające 6000 m w Hindukuszu, Pamirze, Himalajach, Karakorum, Andach i Tien Shan.
W latach 1992-1993 przygotowywał i prowadził poświęcony alpinizmowi cykliczny program telewizyjny pt. „Aleksander Lwow zaprasza”, a później, do roku 1995, przez szereg miesięcy co 2 tygodnie realizował autorski program górski pt. „Wędrówki z Alkiem Lwowem”. Od roku 1993 podczas ekspedycji himalajskich oprócz wspinania się także filmował, docierając z kamerą (i filmując) nawet do szczytu 8-tysięcznika (Gasherbrum II). Materiały te były wielokrotnie wykorzystywane przez TV we Wrocławiu. W latach 1996 i 2002 był członkiem jury na Festiwalu Filmów Górskich w Teplicach (Czechy), w latach 1996 r. i 2004 na Festiwalu w Popradzie (Słowacja), w latach 2001, 2003, 2008, 2010 i 2013 na Festiwalu w Bratysławie, w 2010 r. na festiwalu w Tegernsee (Niemcy), a w 2004 i 2009 r. na Festiwalu w Graz (Austria). Jako dziennikarz lub członek jury od lat regularnie uczestniczy w europejskich festiwalach filmów górskich: Trento (I), Teplice (CZ), Poprad (SR), Bratysława (SK) i Graz (A).
Za wyczyny alpinistyczne dwukrotnie honorowany złotymi medalami „Za wybitne osiągnięcia sportowe” – za zimowy Everest ‘1979/80 i za wytyczenie (razem z Krzysztofem Wielickim) nowej drogi na wsch. ścianie Manaslu w 1984 r. W roku 1999 został „zbiorowym” laureatem nagrody „Kolosa” przyznanego zdobywczej wyprawie zimowej na Everest.
Krzysztof Łapka
Dom Kultury w Rybniku-Chwałowicach
