Chodząc po peryferiach świata – nieważne, czy to są Lofoty czy Armenia, Andy czy Picos d’Europa, zamarznięte jeziora, lapońskie białe bezkresy, chaszcze Korsyki czy Gruzji, zapomniane schrony i opuszczone kopalnie Pirenejów – Katarzyna Nizinkiewicz nie „pokonuje”, nie „pobija”, nie „przełamuje” i nie „udowadnia”.

Idzie swoją drogą: za biegiem strumienia, za promieniem światła, za głosem i jego echem – za szczegółem. Za pięknem.
Szczyty, pustynie, zbocza, wody, echa, czasem człowiek, czasem zwierz. Dzikość.
Idzie z ciekawością, uważnie i ostrożnie – by czegoś nie zepsuć, nie naruszyć odwiecznej równowagi. Nie dąży do celu. Potrafi zawrócić!
I opowiada o tym prosto i mądrze, zamienia w słowa wiatr, lód, kroplę, płomień, podróż.
Opowiada o wędrowaniu. O potrzebie dostrzegania piękna. O szukaniu. I o znajdowaniu.
O autorce:
Katarzyna Nizinkiewicz – fotografka, pisarka, autorka „Kontynentów” i laureatka Progu 2020 – Nagrody Specjalnej „Kontynentów” przyznanej za, jak głosi werdykt, „nieśpieszne podążanie za pięknem i za nadanie sensu wędrowaniu pojmowanemu jako sztuka nieosiągania celu”. Co roku kilka miesięcy spędza na chodzeniu – często samotnie – z plecakiem po górach. Autorka bloga Kocham Góry (blog.kwark.pl) i książki „Wędrówki pirenejskie”. Z wykształcenia fizyk, z zawodu projektantka ubrań sportowych. Współwłaścicielka outdoorowej firmy Kwark.